گینه گلدی رمضان،
هامی مسلمان اولاجاق!
دین اسلام اوجالوب،
خلق نماز خوان اولاجاق!
او آداملار که ائدیب،
میلته چوخ جور وستم!
هامیسی بیر گئجه ده،
قاری قرآن اولاجاق!
نه آزادم بو عالمده، نه الده ایختیاریم وار
نه غصه ال چکیر مندن، نه دیلده بیر قراریم وار
قفسده ساخلامیش ظالیم، فغانیمدن آلیر لذت
تصور ائیلهمز گون تک، منور بیر شعاریم وار
دیلیم داغلی، گؤزوم باغلی، قولاغیم کار، اوزوم گولمز
گونه حسرت قالان، گولسوز، صفاسیز لاله زاریم وار
نهچون من اولماییم محزون، اورکدن ائتمهییم ناله
هر آددیمدا معیندیر، قازیلمیش بیر مزاریم وار
بئله لاقید گؤردوکده منی طعن ائتمهیین یاران!
سارایسیز، ائلسیز انسانم، نه یوردوم، نه دیاریم وار
نه فرهادم چاپام داغی، دیلیمده کلمهی شیرین
نه مجنونام، نه صنعانم، نه لئیلیم، نه خوماریم وار
ازلدن من بیلیردیم کی، گؤزللر چوخ وفاسیزدیر
اودیر آتدیم مئیی، عشقی، نه یاریم، نه نیگاریم وار
اؤلوم خوشدور چیخ ای روحوم! بو جسم ناتوانیمدان
نه تسلیم اولماقا میلیم، نه دهره اعتباریم وار
زواللی خلقینین دردین گرکدیر «بیریا» چکسین
بویولدا قانیما باتسام، بؤیوک بیر افتخاریم وار
✍️#محمد_بیریا
یانسین چیراغی ، گئلسین ایشیغی
بو عکس چوخ خاطره لر دیریلدیر
کارکردش نورانی بخش محفل گرم خانه های قدیمی که صفا صمیمیت توش بود این چراغ که سوختش بانفت بود شبها از دیوار آویز میکردند و یه قابلمه کوچک دسته دار که «چولمح»🛎نام داشت از بالای سران اویز میکردند و تا صبح با گرمای ان ابگوشت لذیذی پخته میشد