زنده یاد بهروز
دهقانی یکی از نویسندگان و مترجمان برجسته آذربایجانی بود که در مدت عمر
کوتاه خود مصدر خدمات فرهنگی بسیار بود . وی به همراه جمعی از روشنفکران آن
روزی تبریز منجمله صمد بهرنگی ؛ علیرضا نابدل ( اوختای ) ؛ مناف فلکی و...
توانستد حلقه ای سیاسی نیز تشکیل دهند که ای کاش نمی کردند و همانا در
خدمت فرهنگ آذربایجان بودند که به مراتب بهتر و ضروری تر بود . در باره
بهروز دهقانی و خانواده وی تاکنون در مطبوعات و کتب چندی به توسط نویسندگان
چیزهایی اگر چه نوشته شده اما حقیقتا هیچگاه دهان سوز نبوده و به همراه
اغلاط فراوان و فاحش به همراه بوده اند . تا جایی که در بعضی مواقع برادر
بهروز- محمد دهقانی نیز قدم جلو گذاشته و اعتراضات خود را بیان داشته .
خوشبختانه در سال 1384 آقای یونس اورنگ خدیوی در یک اقدام جالب تقریبا تمام
یادداشتها و ترجمه های بهروز دهقانی را جمع و کتابی به نام من مرگ را
سرودی کردم به بازار نشر و مطالعه ارائه کرد . جای خالی این کار ثواب سالها
بود که احساس می شد اما از چه رو از قوه به فعل نمی آمد تا اینکه چنانکه
ذکرش گذشت آقای اورنگ خدیوی پا پیش گذاشت و این امر را به سر انجام نهاد که
دستشان درد نکند و اجرشان ماجور باد .