صادق هدایت از سیزده دردِ مشترکِ ایرانیان چنین می‌نویسد :
اول۰۰اکثر ما ایرانی‌ها تخیل را به تفکر ترجیح می‌دهیم.
دوم۰۰ منافعِ شخصی را به منافعِ ملی ترجیح می‌دهیم.
سوم۰۰ با طناب مفت حاضریم خود را دار بزنیم.
چهارم۰۰ به بدبینی بیش از خوش‌بینی تمایل داریم.
پنجم۰۰ نواقص را می‌بینیم؛ اما در رفعِ آن‌ها اقدام نمی‌کنیم.
ششم۰۰ در هر کاری اظهار فضل می‌کنیم و از گفتنِ (نمی‌دانم) شرم داریم.
هفتم۰۰ کلمه من را بیش از مابه‌کار می‌بریم.
هشتم۰۰مهارت را به دانش ترجیح می‌دهیم.
نهم۰۰ بیشتر در گذشته به‌سر می‌بریم
دهم۰۰از دوراندیشی و برنامه‌ریزی عاجزیم
یازدهم۰۰عقب‌افتادگی‌مان را به گردنِ دیگران و توطئه دشمن می‌اندازیم.
دوازدهم۰۰دائماً دیگران را نصیحت می‌کنیم اما خودمان عمل نمی‌کنیم.
سیزدهم۰۰ همیشه آخرین تصمیم را در دقیقه آخر می‌گیریم..